Sevgili Günlük,

Yine yaptı yapacağını ve doğumgünümü unutmadı, sabah beraber kutladık. Değişik bir kahvaltı oldu :) Yok diyordum, doğumgünümü unutacak ve ben de 0nun sıradan biri olduğunu göreceğim. Ama hayır, unutmadı işte adi. Doğumgünümü annemden, oğlumdan ve kuşumdan uzak geçirmenin zorluğunu bana hissettirmemek için yapabileceği herşeyi yapıyor. Şanslı mıyım ne?

Simdi sen bana diyeceksin ki, "Doğumgünün bu, gerizekalı olsa hatırlar. Hafıza problemi olan, kendini bildiğinden, bunu ajandasına yazar, zamanı geldiğinde yine hatırlar. Şu abartma huyun yok mu, insanı öldürür yani... cık cık cık" Ama iş senin bildiğin gibi değil Sevgili Günlük. Yurdum insanının mı, erkek cinsinin mi genel özelliğidir bilmem, bu kadar basit bir şeyi bile unutabiliyorlar. Üstelik bunu unuttuklarını söylemeye utanmıyorlar bile. İnsanın hayatındaki önemli kişilerin, hele ki bu kişiler buna önem veriyorlarsa, bu özel gününde 0nları aramalarından daha doğal ne olabilir ki? Ama çiçek taşımayı, hatta bırak taşımayı, çiçekçiye girip çiçek almayı, erkeklik gururuna indirilmiş bir darbe sayan yurdum erkeği, bu özel günde de ne bir çiçek alır ne de bu günü önemsediğini gösteren bir girişimde bulunur. Hal böyle olunca da ben 0nbeş gün öncesinden gerekli alarmları vermeden, hayatımdaki kişinin doğumgünümü hatırlaması, sabahın köründe de olsa (ki aslında bu bence çok daha hoş bir hareketti) kutlaması elbette beni şaşırtıyor. İşte böyle Sevgili Günlük, yani iş senin bildiğin gibi öyle zeka, akıl meselesi değil. Biraz erkeklik gururunu koruma girişimi, biraz saygısızlık, biraz özensizlik, aslına bakarsan düpedüz hıyarlık.

Neyse Sevgili Günlük, Şimdilik bu kadar, ben artık işime gücüme bakayım.

Iyi ki doğmuşum.

Sevgili Günlük,

Alabileceğim en güzel hediyeyi aldım, alabileceğim en güzel kişiden. Bir kadının başına gelebilecek en güzel şeydi O'nunla tanışmak ve bir kadının başına gelebilecek en güzel şey O'nunla olmak. Uzun zamandır hissetmediğim kadar şanslı hissediyorum kendimi. Iyi ki buradayım, iyi ki O'nunla karşılaştım ve iyi ki hayatımın bir parçası.

Sevgili Günlük,

Birmilyon.com diye bir site var ya hani, bu aralar 0nun interaktif yarışmasına ciddi bir haller oldu. Eskiden de takılırdı ama en azından birkaç saniye, şimdi illa ki beni tebrik edecek, kesinlikle 2. soruya geçmiyor. Benim bir kabahatim varsa ne olayım ;) Üstelik ailesinden ressam çıkaran biri olarak bugün çıkan soruların hepsini görmeyi çok isterdim açıkçası. Bu arada Sevgili Günlük, benim interaktif bana takılmışken, özelden kopya alıyorum ;) İki gündür gizli gizli bana cevapları gönderen bir user var. Kendisine huzurunda teşekkür etmek isterim.

Bu arada bugün Massachusetts'deyim. Kuşumun söyleyebildiği yerde. Burası acaip sıkıcı. Akşam olsa da eve gitsem.

Neyse Sevgili Günlük şimdilik bu kadar. Sonra görüşürüz yine.

Sekerim Günlük,

Saat biz Amerikalıların deyişi ile 1:00 am. Bu saate kadar boşuna oturmadım. Gözlerim şaşı bakana dek Bir Kelime'de yarıştım. Ortalamayı 4 civarlarında tutmayı başardım. Hatta ve hatta 0ne Word e girip, kelime türetirken, türkçe konuştum. Oradan bakınca manasız gözükebilir Sevgili Günlükcüğüm ama aynı anda iki lisana konsantre olma problemini bir şekilde aşmam gerekiyor. Hicran artık iyiden iyiye dalga geçer oldu benimle, insanların yüzüne bakamıyorum artık, sokağa çıkamaz oldum. Sokağa çıkamaz oldum dedim de, ne alaka ise aklıma Banu Alkan geldi. Reality show yapıyormuş Türkiye'de, çok üzülüyorum seyredemiyorum diye.

Herneyse Sevgili Günlük ne diyordum? Hıh, hatırladım, kelime işlem diyordum. Hazırlıklarım hızla devam etmekte, az kaldı. Bir de şu kastımırlarımı hallettim mi olay çözüme kavuşacak.

Bu arada Sevgili Günlük, şu zencilerle beyazların arası neden düzelmiyor ki :(

Sevgili Günlük,

Bu akşam TV'de XX/XY'yi seyrettim. Film genel itibarı ile manasız olmasına rağmen, bir sahne vardı ki çok komik geldi, üstelik hoşuma da gitti. Filmde "gençler" discoya gidiyorlar, dansettikleri şarkı Tarkan'ın şımarığı. Bu film  haricinde bu ülke TV kanallarinda türkçe bir şey duymam diye düşünür ve kanalları gezerken, bir de Gelibolu belgeseli çıkmasın mı?

Bu arada bugun Massachusetts'de çalıştım, Oradaki alışveriş merkezi'ne (alışveriş merkezi yerine mall gibi tek kelimelik, türkçe bir kelime var mı acaba?) Konstantin diye bir yer açmışlar. E tabii ufak çaplı bir bayram havası esti benim için. Gryo diyor yunanlı arkadaşlar ama bal gibi döner yedim öğlen :) Akşam da eve dönerken dayanamadım, zeytin yağlı dolma aldım. Evde, TV'de de Tarkan'dı, Gelibolu idi derken Türk Günü gibi oldu.

Günün anlam ve ehemmiyetine uygun olarak bugün doğacak çocuklara isimler: Kız olursa: Gelibolu, Erkek olursa: Döner

Bu arada tam toparlıyorum derken bugün yine acaip çuvalladım 10 Kelime'de. Şu yarışmanın saatlerini manalı (!) bir saate alsalar, mesela sabah 5'e falan. Ne güzel olurdu, kuşum ve hicran sabah erkenden kalkarlar, yarışmaya girerlerdi, e ben zate o saatte evde olurdum, kapışırdık. Yönetime bir söylesem ne der acaba?

Şekerim Günlük,

2-3 gündür farkındaysan yarışma sitesi ile alakadarım. Ama performansım yerlerde. Bunu sevgili musterilerime mi yoksa gri hucrelerimdeki azalmaya mı baglamalıyım bilemiyorum. Ama bu kadar kısa zamanda bu kadar hücre kaybı olamayacağından (Hicran olamaz değil mi? Gerizekalı olmuyorum değil mi?) bunu direk customerlarıma bağlıyorum. Nasıl bağlamam Sevgili Günlük? Tam başlıyorum yarışmaya, küt geliyor biri elinde telefon, face cover lazımmış, beklesene biraz, bunca zamandır aynı face, aynı cover yaşamışsın, bekle şurada bir dakika daha, ama olmuyor işte, yok bende o model deyip geçiştirdiğim olmuyor değil, ama bu bile zaman kaybı, üstelik kimisinin elinde nextel ya da razr oluyor, 0nlara hiç dayanamıyorum kuşum bilir, e ne oluyor bu sefer? Hoppidiikkk gitti yarışma. Hiç müşteri gelmese, biri çıkıyor cvs'i soruyor. Tepemde "Directory" mi yaziyor benim? Ama yok, yarışmamı sabote edecekler ya. Yonetim bana bir kiyak yapsa da yarışma saatini 5'ten 12'ye alsa. Ne olur sanki :p

Herneyse Sevgili Gunluk, 10 Kelime 10 İşlem'de paralandıktan sonra, elbette müşteriler kesildi. Bakayım diğer taraflarda neler var dedim. Interaktif'e girdim. Manga diye bir grup varmış meğer :) Kendileri ile müşerref olmamıştım daha önce dolayısıyla da şarkılarından bihaberdim. İlk denemede çuvalladım tabii, şansızım ya. İkinci deneme de farklı olmadı, hatta 3. de acaba bu şarkı Mahzun Kırmızıgül'ün olabilir mi ki diye düşünürken, sanıyorum yine Manga'lardan birine klikledim ama sayfa takıldı, aynı şıkka ki ne olduğunu hatırlamıyorum bile, bir daha klikledim, doğru cevap sayım bir arttı, e durur muyum, sayfa hazır takılmışken, bir daha klikledim, hatta bunu 8 kez daha tekrarladım :) Sonuçta ne mi oldu? Sayfada şu yazı çıktı. "Yarışmayı bitirdiniz, tebrik ederiz" Ben de sevgili yönetimimi tebrik ettim tabii :)

Bilirsin Sevgili Günlük, ben yönetimimi tebrik etmekten hiç gocunmam. Daha önce de kendileri Bir Kelime'de duraklama verdiklerinde hep tebrik etmiştim :p

Ya bu arada bu customerlar neredeler? Adiler hepsi hepsi benim yarışmamın bitmesini mi beklemişler. Yarışma bitti bunlar gitti, hale bak. Zaten binemedim Hicran'ın tepesine diye acaip bozuğum. Ama laf aramızda Sevgili Günlük, biraz da form kaybetmişim açıkçası. Large yazıp, kabul etmeyince yönetime bile kızdım, hatta belki yanlış yazmışımdır diye bir daha Large yazdım :) Acaba ben mi şabanım?

Neyse Sevgili Günlük,

Saat 21:06 olmuş. Ben yavaş yavaş kapatayım artık. Zaten müşteri de yok. Görüşürüz sonra, kendine iyi bak şekerim.

Sevgili Günlük,

Nasıl bir eziyetti çektiğim anlatamam. Bir film bu kadar mı kötü olur? Oluyormuş gerçekten. Colin Farrell hatrına The New World'ü seyretmeye gittik, gitmez olaydık. Aslında filmin bir ay sonunda hemen vizyondan düşmesinden anlamalıydık. Asıl sinema salonlarının hiçbirinde oynamıyordu bile. Zar zor gösterildiği salonu bulup, gittik. Bir güzel yerleştik, fragmanları izlerken sol tarafıma biri oturdu, önemsedim. Oysa bu adam hayatımın son 2,5 saatini belirleyecek adammış meğer. Herneyse sevgili günlük, film başladı, e ben de izlemeye başladım tabii. Bekliyorum film başlayacak diye, ilk 0nbeş dakika bir ümit bekledim. Ardından ümitlerim tükenmeye başladı elbet. Yarım saatin sonunda filmin başlamayacağını farkettim. Bir saatin sonunda artık dayanılmaz hale gelen bu sinema eziyetine son vermek istediğim anda, sağ tarafıma doğru baktım ki, çıkış yok, koltukların sonunda duvar. Sol tarafıma döndüm ki, amca kurulmuş oturuyor. Amca biraz irice üstelik, film 0nu da sıkmış olacak ki, kendisi uyumakta. Amca uykuda, ben oturduğum koltukta hapis, tam 2,5 saat boyunca bir çiledir devam etti. Amcanın rahatı yerindeydi tabii. Allah bilir rüyasında sinema salonunu terkettiğini falan görüyordu. Ben ise amcamı önce uyanır, film mi önce biter acaba diye 2,5 saat boyunca tahmin yürüttüm. Canına yandığımın memleketinde "10 dakika ara" diye bir kavram da olmadığında, lök gibi kaldım. Amcanın filmin son sahnesinde uyandığını söylememe sanırım gerek yok. Amcaya mı, Col,n Farrell'a mı, Terrence Malick'e mi daha çok kızgınım bilemiyorum. Zaten pop corn da çok yağlıydı.

Neyse Sevgili Günlük, bu eziyette bitti bir şekilde ve eve döndüm gördüğün üzere. 0n Kelime 0n İşlem'i ziyaretimdeki başarısızlığı filin verdiği rehavete ve uzun zamandır yarışmıyor olmanın verdiği hamlığa bağlıyorum. Yoksa kesin binerdim hicran'ın tepesine :p

Bu arada mesajlarıma baktım da doc35 gitmiş :( Neden böyle bir şey yaptı ki acaba? Yahoo da falan yakalayıp sormak lazım. Yoksa yönetimden mi kaçtı? ;)

Günün mana ve ehemmiyetine yakışması açısından bugün doğacak çocuklara isimler: Erkek olursa: Doc35, kız olursa Colin Farrell

Sevgili Günlük,

Ne zamandır seninle de ilgilenemedim.Bir yandan iş güç, bir yandan aşk meşk derken, seni de iyice ilgisiz bıraktım, kusuruma bakma. Bugün siteye girdim ve bir de ne göreyim, Bonusmatik diye bir oyun daha eklenmiş, yönetim de oyun kurallarına eklemiş: "BONUSmatik henüz test aşamasındadır, bu kuralların hepsi değişebilir."(sanki test aşamasında olmasa kural değiştirmeyecekler, çocuk kandırıyor bunlar) farkettim ki yönetim değişmemiş, darbe falan olmamış. Üzüldüm vallahi ne diyeyim. Şimdi orada olmak vardı ya, şöyle derlenip toplanıp bir darbe yapmak vardı ama mümkün değil buradan ayrılamam bu aralar. Ne de olsa Pazar günü kuşum geliyor, ay çok heyecanlı. Nasıl da özledim kuşumu. Kıyafetlerimi de unutmasa bari:P Aslında kuşum biraz terbiyesizleşmiş ben buraya geleli. Bana bugün msn'de "Senin kıyafetlerin yüzünden beni kapıdan çevirecekler" dedi. İstediğimde çok bir şey olsa bari. 3-5 ayakkabı, hatta ayakkabı bile değil, terlik, sandalet (bu memleket biraz tuhaf, e ben de bayılırım tuhaflıklara, hele ki kış günü kolsuz, çorapsız gezmek falansa tuhaflık, ben oldum bittim tuhafım zaten, burası da bu yüzden tam bir cennet, neyse konuyu dağıtmayayım) birkaç etek ki zaten benim etek dediklerimi etekten saymak bile abesle iştigal, ağırlığının 100 gr ı geçmesi mümkün değil, geçse zaten ben 0nu etekten saymam, bir kaç t-shirt ki ben aslında 0nlara t-shirt de demiyorum, top denmesi daha doğru bence (bence: eski bir tekstilci gözüyle), 1 adet oklava, 1 kutu kestane şekeri ki bunu getirmezse hatrım kalır, aşk hayatım buna bağlı ne de olsa, birkaç eşofman altı, eşofman altı dedim de aslında raketlerimi de getirse kuşum hiç fena olmazdı :p duty free den rakı. şunları toplasan bir sırt çantasına sığarken, hatta sığmakla kalmayıp, aynı sırt çantasında bir ufak kamp çadırı alacak yer bırakabilirken, bana bugün 80 kilolardan falan bahsetmez mi, esefle kınadım kendisini. Yok efendim 80 kilo olsa buradan çıkarmış da, JFK'den içeri sokmayacaklarmış 0nu. Sanki kıyafetlerim terörist eylemlerde kullanılabilecek nitelikteymiş gibi, ya da ülke sınırından içeri girmesi ahlaka aykırıymış gibi. Çok ayıp çookk, kuşum böyle değildi ben bıraktığımda. Neyse pazar akşamı kanatlarımın arasında olacak nasıl olsa, ben bozulan terbiyesini yenilerim.

Bu arada Roseanne'i seyrediyorum da bir yandan. Bu dizide George Clooney oynuyormuş meğer, o adam da bir zamanlar tipsizmiş demek. İnanması güç. Bu arada hal böyle ise, George Clooney'in bugün kü halini düşünerek, bugün itibarı ile kılıksız tıfıl görünümlü arkadaşlar üzerinde geleceğe yatırım mı yapmalı? Ay yok uğraşamam vallahi, prense dönüşecek diye bir alay çirkin kurbağa da öpülmez ki. Hoş, prens diye öptüklerimin de kurbağaya dönüştükleri de düşünülürse... Hem zaten ne mana, banane elin prensinden, kurbağasından, yeryüzünün en  mükemmel, en çekici, en duyarlı, en yakışıklı, en seksi, en şeker erkeği ile beraberken.

Neyse Sevgili Günlük, şimdilik bu kadar sonra yine yazarım, şimdi dışarı çıkıp, bir sigara içip sonra da yatacağım. Yatacağım kalkacağım, yatacağım kalkacağım kuşum gelecek. Ay çok heyecanlı. Oğlumla annemin geleceği günü sayışım da çok yakındır umarım. Offf yaaaa, nasıl keyifli başladım, nasıl canım sıkıldı. Yok Sevgili Günlük, benim özlediğim memleket falan değil, boğazda balık da değil, caanım (eskiden tabii) Istanbul bile değil, benim özlediklerim beni özleyenler. Hayatımın sonuna kadar kebap kokusu duymasam olur, hatta duymadıkça mutlu oluyorum. Tamam Çin yemeği kokusu, Japon yemeğine karışınca, üstüne bir de hint yemekleri eklenince biraz kötü kokabiliyor o ayrııııı, ama olsun. Yine de kebaplar, kebap kültüründen gelenlerin olsun. Bir gün İstanbul annemin çocukluğundaki haline bürünürse, hadi 0nu geçtim, benim çocukluğumdaki haline bürünürse, işte o zaman özleyecek bir şehir de olurdu benim için. Sırf şu Istanbul'un bu hale gelişi üzerine 10 günlük biter ya aslında, ama günlüğümün anlam ve ehemmiyetini aşar. Hem dışarı çıkmam lazım daha, malum sigara içeceğim. Yalnız var yaaa "Land of freedom" falan diyorlar ya, hikaye. Bir sigara içme özgürlüğü bile yok memlekette, neymiş efendim özgürlükler ülkesiymiş. Şöyle kahvenin yanında ya da yemeğin üstüne bir sigara yakamadıktan sonra, ya da o sigarayı yakabilmek için, en az 50 metre yürüyüp, olabildiğince açık, parklardan uzak bir yer bulmaya çalıştıktan sonra, ne anladım ben bu işten. Yok Sevgili Günlük yok, yasaklar ülkesi burası. Ay amma uzattım, neyse hadi ben kaçtım şekerim, görüşürüz sonra. Take ca... ay pardon, kendine iyi bak :p

Sevgili Günlük,

Az önce 10 Kelimeye gireyim dedim işten. Ama sonuç tam bir felaket oldu. Ama ben de haklıyım, hem çalış, hem kırıştır, hem yarış, olmuyor vallahi. 3 işi bir arada yapamıyormuşum anlaşılan. Bunlardan birini elemem lazım. Müşterileri elemeye karar verdim. Bir yandan kırıştırıp, bir yandan yarışmayı deneyeceğim. Yok eğer bunun da ters etkisi olursa o zaman gündüzleri sadece kırıştıracağım. Eee yarışacak halim yok ya. Kim olsa aynısını yapmaz mı :)

Bu arada kuşlar, çiçekler, böcekler modunda olduğumu sanıyorum anlamışsındır Sevgili Günlük. Bahar erken geldi bu sene bana. Üstelik daha kışı görmeden. Hayırdır inşallah diyorum ve bugün doğacak çocuklara isim takıyorum.

Kız olursa: Cindy, Erkek olursa: Sindrella

Bugün ne pişirelim diye merak edenler için, bugün bir şey pişirmesin kimse. Dışarıda yiyin. Red Lobster'ı önerirdim ama burada değilsiniz çoğunuz. Bu yüzden de renk tutsuna bari diye Red Dragon öneriyorum size. Atlayın bir uçağa, Bodrum, Marmaris, Kuşadası ya da İzmir yapın, Red Dragon'a gidip, güzel bir çin yemeği yeyip hemen ilk uçakla geri gelin. Orada fazla kalmayın. Yok eğer kalacağım diyorsanız sakın ola ki bu günlüğü bir daha okumayın.

İşte böyle Sevgili Günlük,

Bana müsade işim gücüm var ne de olsa. Gece görüşürüz.

Sevgili Günlük,

Dün akşam bir arkadaşımla Faxwood'a gittik, canımız çikolatalı sufle istedi de. Sufle siparişlerimizi verdik, etrafa bakayım dedim bir, kim var kim yok diye. Tam karşı masada kimi göreyim? George Clooney. Ekranlardakinden daha yakışıklıydı. Boyu posu da maşallah yerindeydi, hiç öyle kilolu falan da değildi. Amaannn dedim, banane bunlardan burada çok var. O sırada kalkıp yanıma gelmez mi tanışabilir miyiz diye. Dedim olmaz, sufle yiyeceğim, meşgulüm. "Olsun, ben kenarda ilişir beklerim" dedi. Acıdım tabii, "iyi hadi geç otur" dedim. Bir arkadaşı daha varmış, 0nu da çağırmak istedi. "Sen de fazla oluyorsun ama artık, yüz verdim, astarını isteme" dedim. Ama öyle tatlı baktı ki, arkadaşını da çağırmasına izin verdim. Arkadaşım dediği de Brad Pitt çıkmaz mı? Kuşum aklıma geldi, sarışın sevmemesine rağmen, çikolatalı suflenin yanında kesin bunu da götürür dedim kendi kendime. Neyse,  George başladı anlatmaya, ay bir iltifat, bir yalakalık, aldı gidiyor. Dedim sus biraz, nefes al, arkadaşın da konuşsun. Bizim Braddy, ben 0na artık Braddy diyorum, başladı anlatmaya. Meğer garibimin tüm o sevgili değiştirmelerinin nedeni aradığını bulamamasıymış. Meğer çocukcağız bir türk kızı arar dururmuş, 1,81 boyunda olması takıntısı varmış. E türk kızlarında 181 cm'lik bulmak da malum çok zor, çocuk vazgeçip eldekilerle idare etmeye karar vermiş. Ama pek bir mutsuzdu zavallıcık. Acıdım haline. Dedim üzülme yaaa, yaparız sana bir güzellik. Neyse telefon alışverişi falan derken, sufleler de geldi. Ben suflemi herzaman ki üslubumla yerken, bir de baktım George sandalyesinden düşmez mi? Sonradan hatirladim nasil sufle yediğimi, adam haklı tabii. Neyse Sevgili Günlük, şimdilik bu kadar, birazdan öğle yemeğine çıkacağım George'la, Braddy'i almıyoruz bugün. Keşke kuşum da olsaydı :P Ama yok işte, ne diyeyim kısmet değilmiş.

Sevgili Günlük,

Az önce kahvaltı ettim ve yine pes dedim. Ayıp denen bir şey var. Bu kadarı da olmaz yani. Bu Dunkin Donuts'ın yaptığı tamamen terbiyesizlik, başka da bir şey değil. Özellikle de bu memlekette. Tamam, anlıyorum, ticari bir kuruluştur, elbette Donutları istedikleri gibi yapmakta serbestler ama bu kadarı da olmaz ki, böyle de harika yapılmaz ki. O nasıl bir hamurdur ki, mayalı olmasına rağmen ekşi değil, tatlı olmasına rağmen iç bayan cinsten değil, o nasıl bir yumuşaklıktı ki ağızda erir ve bu nasıl bir marmelattır ki, içinden akar. Yok Sevgili Günlükcüğüm yok, bu kadarı da olmaz yani. Yazıktır, günahtır yani. İnsan haklarına aykırı bir durum bu. İnsanı günaha sokuyorlar zorla, kalori yüklemesi yapıyorlar. Kesinlikle birileri birşeyler yapmalı. Sırf bu yüzden, işe gelirken yolumu bir mil uzatmak zorunda mıyım ben? Neden? Dunkin'in önünden geçmeyeyim diye. Benim seyahat özgürlüğüme yapılan bir engelleme, bir darbedir bu. Birileri bu duruma dur demeli. Kuşum gelsin, 0nunla beraber deriz artık. Empire States önünde son bulacak bir yürüyüş eylemi planlıyorum. Yolda yemek için yanımıza Donut alırız artık :)

Neyse Sevgili Günlükcüğüm, şimdilik bu kadar. Sonra yine yazarım.

Sevgili Günlük,

Bugün şükran günü nedeniyle iş falan yoktu. Ama ben genlerimden kaynaklanan bir sorun yüzünden olsa gerek ki yine de işe gittim. Bazen ben bile kendime şaşırıyorum. Neyse ki burada da benim gibi bir manyak buldum da, 0nu da peşimden sürükledim. Herneyse sevgili günlük, günün asıl anlam ve önemi kuşumu nerelere götüreceğimle ilgili yaptığım araştırmalardı tabii ki.

Sabah önce sahile indim biraz, kuşuma börtü böcek ne gösterebilirim diye, yollar yine sincaplarla doluydu tabii. Burada da kedi yok, sincap var sokaklarda. Köpek yok, geyik var. Neyse artık, kuşlar umdujlarını değil, bulduklarını... Herneyse sevgili günlük, kuşuma ot, orman, okyanus, hayvan adına göstereceklerime bir yenisini daha eklemiş oldum. Sonra işe gittim tabii. İşten sonra da, şöyle bir alışveriş merkezlerini sıradan geçirdim. Tabii sadece kapılarının önlerinden geçebildim, malum Şükran Günü dolayısıyla heryer kapalıydı, cafe'ler de buna dahil. Koskoca memlekette tek açık yer Kızılderili rezervasyonlarındaki kumarhaneler. Alışveriş merkezlerinden sonra da Mohigan Rezervasyonuna gittim zaten. En azından iki- üç gece oraya gideriz artık kuşumla. İçinde alışveriş merkezi, kumarhane, tiyatro, konser salonları, sinemalar, night clublar ve harika çin yemekleri yapan bir yer var. Özellikle alışveriş kısmına kuşum kesin bayılacak. Kızılderili işlemeleri olan el yapımı mont ve sandaletler harikaydı, neredeyse 38 e kadar düşürmüşler no'ları, ben bile alabilirim yani ;) Bu arada kızılderililerle ilgili gerekli bilgileri de kuşuma aktarmak üzere toparladım tabii.

Biliyor musun sevgili günlük kızılderililerin asıl geçim kaynakları kumarhane işletmeciliği imiş, özellikle bu bölgede. Rezervasyonlar dışında kumarhane açma yasağı olduğundan, sadece rezervasyonlarda açılabiliyormuş ve  kabilenin tüm üyeleri de bu casinolardan maaş alıyorlarmış. Tabii bunlar New England County'deki kızılderililer için. Ay bir iki de acıklı tarihi hikaye öğrendim ki :( kuşuma gelince anlatırım artık, yerli yerinde hem de. Herneyse Sevgili Günlük kumarhaneden sonra çıkıp eve geldim tabii ki, yarın da memleketimde Black Friday var. Memleketim olmasa yuh artık diyeceğim ama diyemem tabii, dilim de, elim de varmaz buna. Yarın kıtlıktan çıkmış gibi alışveriş yapacaklarından, benim de popom yer görmeyecek kesin. Kuşuma söyleyeyim de beni merak etmesin yarın, nete giremem sanırım. Sabah 8:00 de açılacak mall, akşam 22:00'ye kadar.

Ay 42 gün kaldı kuşumun gelmesine, nasıl geçer o kadar gün. Ay bu arada kuşuma söyleyeyim de bir ara şu boyundan bağlamalı, sırt açık kırmızı t-shirtlerimi de getirsin, ikisini de ama, aynı bunlar diye birini bırakmasın. Hatta 0nların bir de siyah olanları vardı. 0nların da ikisini getirsin. Bir de pembe gömleğim vardı, ama 0nu zaten kesin getirir kuşum. Unutmayayım da bunları da getirilecekler listesine ekleteyim.

Herneyse sevgili günlükcüğüm, şimdilik bu kadar. TV'de Steven Spielberg filmi başladı. War of the wolds, Tom Cruise'cuk oynuyor. Kuşum şimdi bu yeni filmin de televizyona düştüğünü bilse yine bana kızar. Sanki televizyonlar bana ait. En iyisi 0na hiç söylemeyeyim. Zaten matah bir filme de benzemiyor gibi şimdilik. Kurgunun cılkını çıkaracaklar gibi. Neyse hadi ben kaçtın şekerim. Yarın gece halim kalırsa yazarım tekrar sana.

Sevgili Günlükcüğüm,

Memleketimde herşey normale dönmeye başladı çok şükür. Haliyle ben de normale dönmeye başladım. Dün bir ara bakayım dedim, gösterime girecek filmler arasında neler var diye. Haftasonu KingKong giriyor gösterime, kuşuma söyleyeyim dedim, o da seyretsin ama sonradan aklıma geldi, orada aynı anda gösterime girmediği. Neyse ki Ocak'ta kuşum burada, gelince seyreder artık:) Asıl DaVinci Code giriyor gösterime ama kuşum döndükten sonra vizyona gireceğinden, artık kuşum da seneye seyreder ;) (ay çok zevkli)

Tamam filmler önce burada vizyona giriyor, kitaplar önce burada yayımlanıyor, en büyük dondurma reyonları burada ama çok şikayetçi olduğum şeyler de var tabii. Mesela 37,5 numara ayakkabı bulmak mesele, 40'tan başlıyor lanet olasılar. Sanki kuşumu düşünmüşler de öyle üretmişler. Sonra ben buranın sınırlarına göre güdük de kaldım oldukça. 5"6' ay pardon 1,69 m'yi boydan saymıyorlar, herşey uzun, herşey uzun, bu kadar da olmaz ki. Keşke ben de kuşum gibi 1,81 olsaydım, o zaman herşey uyardı üzerime. Neyse kuşuma değil de bana kısmetmiş o güzel kıyafetler. Yazık valla. Alıp alıp boydan makas vuracak değilim ya. Neyse ki zenci modası var buralarda. Herkesin pantolonu poposundan düştü düşecek, pantolon, t-shirt boyları desen bir karış uzun, 3 beden bol. Artık ben de rapçiler gibi dolaşırım ortalıklarda (ıykkkkk... Allah'ım beni o modaya sakın uydurma, Amin)

Ne diyordum Sevgili Günlükcüğüm,

Hatırladım, kuşumu sinir ediyordum:) Ama bu arada saat de geç oldu, işe gitmem lazım. Malum hemşerilerim benden hizmet bekliyor. Gideyim de biraz ülkem ekonomisine katkıda bulunayım. Seninle de artık daha sonra konuşuruz günlükcüğüm. Sen de şöyle uzan, al yanına bir kahve, aç televizyonu, Türkiye'de vizyona girmiş filmleri burada televizyonda seyret, yalnız dikkat et, eski filmler veren kanallar olsun, yeni filmler daha Türkiye'de vizyona girmedi :p (ay gerçekten çok zevkliiii)

Bu arada unutmayayım da kuşuma söyleyeyim, siyah topuklu terliklerimi de getirsin, mahleple çörek otu getirmesini zaten söylemiştim. Bir de ne kadar eşofman altım varsa 0nları, dolabımda nerede durduklarını biliyor nasıl olsa, e kendi yerleştirdi tabii: Başka ne vardı ki? Heh, hatırladım. Türk kahvesi fincanı lazım, Esra da geleceğine göre 3 adet, Elif de geliyorsa bunu 4 adet yapmalıyız tabii. Başka da bir şey lazım değildi sanırım. O açar dolabımı, bakar zaten, özellikle yazlıklardan ne bulursa getirsin. Memleketimde her daim, herşeyi giymek mümkün ne de olsa. Başka bir şey kaldı mı? Aaaa eveeettt. Fransızca CD'lerimmmm. Unutmayayım da söyleyeyim kuşuma getirsin. Bilgisayar masasındaki CD'lik te duruyordu, 3 ya da 4 CD olması lazım. Kuşuma söyleyince kesin bir fransız buldum sanacak ama değil vallahi. Son Fransız aşkımı Alp Dağları'nda kaybettiğimden beri Fransa cephesinde bir hareket yok. Bu arada burası Japon kaynıyor, tam kuşuma göre, bacak kadarlar :PPP

Ay benim çıkmam lazım artık, işe gideyim. Zaten yengeçlerim de bitti. Oooffff offfff.

Sevgili Günlük,

Millet deliye hasret, ben akıllıya. Binlerce kilometre yol aştım, değişen bir şey yok. Burada da deli mıknatısı gibi, ne kadar deli varsa çekiyorum. Ama her ne kadar belli etmesem de aslında çok eğleniyorum.

Buraya geldiğimden beri doğru düzgün yazamadım sana, çok da hikaye birikti aslında. Ilk günler çok trajikti ama neyse ki gittikçe daha eğlenceli bir hal almaya başladı.

Uçaktan inmemle beraber, tamam dedim, işte şans benden yana. Nasıl olmasın, ilk çıkan valizler bana aitti, ardından imigrationda (siz türkler nasıl diyordunuz :p) ilk sıra benimdi, ümrükte valizimi açmaya gerek bile görmeden, direk geçirdiler, uçaktan inmemle havaalanı dışına çıkmam arası 15 dakika sürmedi bile. Sizin memlekette Milas Havaalanı'ndan çıkmak bile bir saat sürüyor ne de olsa ;) İşte dedim, artık ters giden ne varsa son bulacak. Kısa bir NewYork turu ile memleketimin havasını soluduktan sonra, eve geldik. Bu arada abimin işyerini de kapatmak gerekiyordu tabii. Gittik alışveriş merkezine beraberce, tabii ben henüz medeniyete alışamamış halimle asık suratla yürüyorum diye, selam veren de yok. Sonra biri geldi yanıma, "Merhaba" dedi. Nasıl yani dedim, toplam türk nüfusu iki elin parmağını geçmeyen bir yerde Merhaba'da neyin nesi? Gözünü sevdiğimin Hello'su, Hi'ı dururken. "Hayırdır inşallah" derken, çocuk kendini tanıtmaz mı, "Ben aslında Urfalıyım" diye. Yuhhhhhh dedim yuuuhhhhhhh. Ben sizden kaçıp binlerce kilometre yol yaptım, burada nereden çıktınız karşıma, illa ki kutuplara mı gitmem lazım? (Alınan istediği kadar alınsın, umrumda değil, "beğenmiyorsan ne duruyorsun diyen de olamaz ne de olsa :) Hatta biraz alınan olsa da, hareket olsa. Burası kavgasız gürültüsüz, çok sıkıcı bir yer yahu :)) Özetle Ibrahim Tatlıses kültüründen kaçalım derken, ilk merhabayı da bir Urfalıdan aldım ya, pes doğrusu. Bu arada Ibrahim Tatlıses de Urfa'ydı degil mi günlükcüğüm, hani şu Oxfordsuz olan (ıyykkkkk, bu salak espriyi yaptığım için kendimden utanıyorum, Tanrım ne olur beni şu Amerikan esprilerine güler hale getirme. Amin)

Neyse Sevgili Günlükcüğüm, ne diyordum? Heh, hatırladım. Evet, ilk merhabayı bir türkten aldıktan sonra, abim markete gidip alışveriş yapalım dedi. Gittiğimiz marketin adı mı neydi? Istanbul Market. (Tanrım kabus mu bu??? ) Alışveriş listemiz de pek enteresandı doğrusu. Sucuk aldık, apikoğlu, Bahçivan'ın peyniri de varmışmış bu markette, kağıt helva, Reis Kurufasulye, Köftelik bulgur, yufkamızı da aldık, tamam olduk. (Bu alışveriş sırasında, acaba uçakta uyudum da rüya mı görüyorum diye kendimi cimdiklediğimi sanıyorum söylememe gerek yok). Abimin alışveriş olarak adlandırdığı bu kabusun ardından sonunda eve döndük. Canım memleketimin, canım evleri ile dolu, canım sokaklarına.

Sevgili Günlükcüğüm ara vermek zorundayim, oceans12 başladı da ;) Bu arada kabuslar ilk gün devam etti, sonrası aynen olması gerektiği gibiydi. Yarın gündüz girer nete anlatırım. Yeni çıkan kitapları, vizyondaki filmleri, kuşumun bayılacağı o ayakkabılarıııı ;)

Neyse şekerim, şimdilik bu kadar... George'umu izleyip uyurum artık. Sabah iş var ne de olsa. Thanks gi... ay pardon Şükran Günü geliyor da ;)

Sevgili Günlükcüğüm,

Ne desen haklısın. Biliyorum, bu aralar seni çok ihmal ettim ama bildiğin üzere memleketime geldim. Alışmışım geceyarısı nete girip, önce yarışıp sonra günlük yazmaya. Ama malum saat farkı yüzünden tek başıma yarışmak zorunda kalıyorum. Hicran'la ayrı ayrı yarışalı beri performansım da düştü zaten. Böyle tek başına hiç zevkli olmuyor. Buna bir yol bulacağım elbet.

Çok uykum var, hemen yatacağım günlükcüğüm. Ama açılışı yaptım ya artık hergün yazarım. Hersey beni bulur ya, geldiğimden beri yine ne kadar abukluk varsa beni buldu tabii. Yarın anlatırım sana.

Şimdilik bu kadar Sevgili Günlük, uyumaya gidiyorum. Umarım rüyamda evdekileri görürüm, bu arada kuşum da bizim evde olsun tabii. Ben annemi mıncıklarken, oğlum da ayağımın dibinde uyusun. Of yaaaaa.

Hadi uyuyorum ben.