HAYALE ( NAZAR BONCUĞUMA )


Ne, güzel gözlerin nede kızıla nispet dudakların,

Belki nefesime hasret saçlarının hayalinden,

belkide duman olan , gözlerimde hayaline erişmek hiçmi hiç yorulmadan...


SENİ SEVİYORUM ÖLÜRCESİNE, TAPARCASINA...

KRAL VE MARTI

"Bir martı bulmalı dedi" kral
İlanlar verildi, tellallar dolaştı tüm ülkede
Haber bizimkine ulaştı
Gencecik bir martı, biraz safça,
"Aradıkları benim" dedi isyanla
Gözleri yaşlı ana-babasına
Bir sabah doğan güne karşı koyuldu yola
Karlı dağlar aştı, öte diyarlara vardı

"Bu maviye fazla düşkün" dedi
Kralın soytarıları, "yıllar oldu hizmete alınalı
Unutamadı hala uçsuz bucaksız deryaları"
Buyruk saldı tahtında kurulu kızıl suratlı şişman
"Kahretsin! saraya bu da alışamadı 
Akıbeti öncekiler gibi ola"

Gözleri bağlandı martımın 
Ve bir sabah doğan güne karşı 0nu dönülmez yola vurdular...

Kulağımda hala son sözleri:
"Haddim değil söylemek belki kralım
Ama martıya mavi gerek bilesin
Çok istiyorsan sarayına 
Muhabbet kuşu getirtesin...

Bundan 0n beş yirmi yıl önce sokakları çok severdim. Hani öyle serseri falan değildim ama sokakta olmak, arkadaşlarımla oynamak, 0nlarla birşeyleri paylaşmak çok güzeldi. O zamanlar, şimdi özlemle baktığım şeyler çok normal olgulardı.....

Bunlardan aklımda kalan bir kaçını paylaşacağım sizlerle.

İlk aklıma gelen, Şogun (nasıl yazıldığını bilmediğim için üzgünüm) dizisi vardı ve bütün mahalle arkadaşlarımla o diziye bayılır ve 0nun oynadığı saatte birimizin evinde toplanır, nefeslerimizi tutup izlerdik. Dizi biter bitmez hep birlikte sokaga çıkar, benim oturduğum binanın altında bulunan marangoza dalardık. Marangoz amcanın adını hatırlamıyorum ama bizi hiç kırmaz hepimize tahta çıtalar verirdi. Biz o çıtalardan kendimize kılıçlar yaparak günün konusuna göre senaryolar çizerek şogun olurduk. Düşünün sokagın ortasında tahta çıtalarıyla kalabalık bir ordu, oradan oraya koşturup duruyorduk.

Meşhur mahalle maçlarımız vardı birde. Alt mahallenin takımı, arka mahallenin takımı, eczane sokağının takımı ve diğerleri. Her cumartesi pazar, Caminin yanındaki çimenlikte büyük maçlar yapar, hep birlikte sevinir hep birlikte üzülürdük.

Akşam güneş batmadan evde olma yasağını daima deldiğimiz dakikalarda, belimize bağladığımız torbaların içindeki misketlerle, üsküp, çukur, baş, başaltı, takoz gibi oyunlar oynar, kekildiğimiz zamanlar kavga ederdik.

Bir keresinde çok samimi olduğum Melih diye bir arkadaşımla kibrit oyunu yüzünden öyle feci bir kavga etmiştik ki, olaya büyükler bile karışmıştı. Tabi biz yarım saat sonra barışıp yeni muziplikler peşinde koşmaya başladığımız halde aileler aylarca dargın kalmıştı. Kibritlerin kablarını keser üst üste dizerdik ve ters bir şekilde yere koyardık. Sırayla konan kibrit kagıtlarının aynısını bulan, yerdekilerin hepsini alırdı.

Eski mahallemdeki bütün çocukların yüzünü hatırlıyorum. Kabadayının adı Cumali'ydi, zengin olan ve BMX bisikleti olan arkadaşım Oktay (Kurşun askerleri vardı) Kankardeş olduğum Melih, Almancı esmer Murat. Ve diğerleri.

Melih'le aynı binada otururduk ve çatıda Türk flimi çevirirdik. Hep kavga ederdik, fakir çocuğu ben oynayacağım diye. Saatlerce senaryolar çizer değişik rollere girerdik.

Vay be.

Daha anlatacak o kadar çok anı varki.

O günleri çok özlüyorum.

Ben bu hayal gücüyle büyüdüm.

Şimdiki çocukların en iyi arkadaşları bilgisayarları.


Hepimiz yanlızlığa mahkum oluyoruz.




Erol Çelik...Medyaline

 
MEKTUP 1

Sana uzaktan bakıyorum. Sana bakmak inanılmaz mutlu ediyor beni. Sen gidince aklım da senin peşinden sürüklenip gidiyor, yüreğim de.. Yanında biri mi var, 0na bir şey mi söylüyorsun, 0nunla gülüyor musun.. içim yanıyor. Ama senden sonra gördüğüm o insan birden senden biri oluyor. Senin baktığın her yer artık güzel, senin konuştuğun her insan, özel oluyor.

Sen evine şu yollardan gidiyorsun. Ardından yürüyorum. Beni fark etmiyorsun. Önünden geçtiğin evlere, gölgesinde yürüdüğün ağaçlara, her gün bindiğin otobüse bakıyorum. Senin gözünle bakıyorum. Sen yokken de o yollardan defalarca geçiyorum. Senin kokun, senin havan, senin auran sinmiş havaya.. Sanki seni soluyorum.

Akşamları ne yaparsın acaba? Sofraya oturduğun zaman yanında kimler var? Hangi yemeği severek yersin, neyi sevmezsin? Kitap okur musun? Hangi kitapları seversin? Ne tür filmlerden hoşlanırsın? Televizyon izler misin? Gece sokağa çıkar mısın? Arkadaşlarınla en çok neye gülersin? En çok kim kızdırır seni..Hangi futbol takımını tutarsın?

Bilmeliyim. Senin hakkındaki bütün ayrıntıları öğrenmeliyim. Çünkü ben de o filmlere gideceğim, ben de o dizileri izleyeceğim, ben de o yemekleri seveceğim ya da nefret edeceğim. Bilmeliyim. Baştan kuruyorum dünyamı. Seninle yaşamaya başlıyorum.

Onca kalabalığın içinde, karmaşık yaşamın ortasında eğer sen varsan daha seni görmeden bir kuş gibi çırpınmaya başlıyor yüreğim. Bir ışık çarpıyor yüzüme, bir sıcaklık yürüyor göğsümde. Anlıyorum ki sen varsın. Sen ordasın. Sen gelmişsin. Bakmadan, başımı çevirip seni görmeden varlığının farkındayım.

Ey uzak uzak baktığım.. göz göze gelmeden, saçını okşamadan, değil bir rüyayı bir cümleyi paylaşmadan sevdiğim sevgilim. Bir aşk filiz verdi, fidan verdi, kök saldı içimde. 0nu sana göstermek için ömrümü veririm.

PLATONİK AŞKA MEKTUP 2

Seni ne çok sevdim ben. Ne çok gözyaşı döktüm senin için. Geceleri sen yatağında meleklerin kanatlarıyla uçarken ben penceremin önünde senin rüyana girmek için dua ederdim. Bir bakışına, bir dudak kıvrımında titreşen gülüşüne ulaşmak için dünyanın bütün çiçeklerini önüne sererdim.

Şiirler, şarkılar, sevgiler içimde tutuşan bir ateş, 0nun yangınında senin için kül kesildim. Ağır hastalar geceyi zor geçirir. Sabahı bekler kırgın yürekler, hasta umutlar, yalnız ruhlar. Yalnızdı gecelerim. Hastaydı gecelerim. Kan kaybından giden bir yaralı gibi umarsızdı gecelerim. Bir uçurumun kenarına beni taşıyan karabasandı gecelerim. Adına yalnızlık dedim. Sensizlik dedim.. Sen beni bilmedin, beni tanımadın, beni sevmedin.. Bu bir ölümdü, bu bir fermandı .. Bıçak kesmez artık beni, ip asmaz, çeküller yüreğimi taşımaz. Yaşamak mümkün değil, yalnızlık karanlık kapılarıyla üstüme kapandı. Amansız acılar içindeyim.

Ey Sevdiğim.. Ben seni ne çok sevdim. Dünya bildi, bir sen bilmedin. Yalnızlığın diğer adı aşka karşılık almamaktır. Kaçılamayacak kadar yakın, tutulamayacak kadar uzak bir yerdesin.. Benim aşkıma yalnızlık kucak açtı. Senin yokluğuna dokundum, içim yandı. Odamın çıldırtan sessizliğinde sana seslendim. Yankısı döndü dolaştı, senin kapıların bana kapalı. Kendi sesim yine bana ulaştı. Anladım ki beni hiç duymayacaksın.

Sana sitem edemem. Sana kırılamam. Bir tek dileğim var senden, son bir tek isteğim. O da MUTLU OLMAN.

MUTLU OL SEVDİĞİM.. BİRİCİĞİM.. AŞKIM. NEREYE, KİME GİDERSEN GİT YETER Kİ SEN 

    "Merhaba gülen gözlü sevdiğim, dudağındaki tebessümü kaybetmemişsin daha. Ne güzel dünyaya gülen gözlerle bakabilmek ve insanlara tebessümler saçabilmek senin gibi.

    Biliyorum, üzülüyorsun donuk gözlerle karşılaşınca. Ne yapalım sevgilim, herkes senin gibi olamaz. Duyabiliyorum "Hayır olmalı" dediğini.

    Haklısın sevdiğim, aslında bütün insanlar senin gibi olmalı. Bilseler bir tebessümle neler yapabileceklerini, bir çocuğun gözlerindeki ışıltıyı bir tebessümle nasıl görebileceklerini, sıkıntılarla dolu bir insana nasıl dünyaları vereceklerini bilseler ve gülen gözlerin buzları nasıl erittiğini, kalpleri nasıl birleştirdiğini bilseler, eminim 0nlarda senin gibi olmak isterlerdi...

    Ve sevgi saçıyorsun gülen gözlerinle sevdiğim. Saf ve hiç bir beklentisi olmayan bir çocuk gibi. Hayır canım, sevgi, sadece sevgiliye duyulmaz.

    Sevgi evrensellikdir..

    Hiç kimse altın yığınları gibi kasasına kilitleyemez 0nu. 0nun yeri kalplerdedir.

    Bir annenin kalbindedir, 0nun yeri çocuğuna verebilmek için. 0nun yeri bahçıvanın ellerindedir, sevgi tohumları saçabilmek için. Evet... Sevgi heryerdedir.. Yeter ki sen 0nu bulmak iste.

    Sevgiyi bulmak kolay... Zor olan 0nu elinde tutabilmekte. Unutma sevdiğim, sevgiyi duyabilmekle de iş bitmiyor... Sevgiyi göstermek de gerekir.

    Hayat kısa sevdiğim bugün olan yarın yok. Sevgiyi göstermek beklemeye gelmez, yarın çok geç olabilir. Elindekini kaybetmeden kıymetini bilmelisin. Biliyorum sevdiğim, bana hak veriyorsun. Şimdi koş ailenin yanına.. Önce, 0nlara gülen gözlerle sımsıcak bir gülümse ve "Sizi seviyorum" deyiver içinden gelen en sıcak sesinle. Hayır bunlar komik şeyler değil sevdiğim..

    Seni seviyorum anne, baba, kardeşim, arkadaşım vs. demek komik değil. Bu senin gibi bütün canlılara karşı sonsuz bir sevgi duyan bir insan için hiç de zor değil sadece biraz cesaret sevdiğim.. Bu, yalnızca yüreğinin buz kapladığını, taşlaştığını zanneden insanlara biraz zor gelecektir ama 0nlar da senin gösterdiğin cesareti gösterdiklerinde, kalplerinde sevgi kıpırtılarını hissettiklerinde ve ağlamayı öğrenebildiklerinde inan herşey 0nlar için ve bütün insanlar için daha güzel olacak.

    Evet arkadaşım, gülmek varken surat asmak niye, güldürmek varken ağlatmak niye, güzel sözler söylemek varken kalpleri kırmak niye?

    Hayat çok kısa sevdiğim.. Ve bu dünyadaki hiçbirşey kırılan kalplere değmez.

    Şimdilik hoşçakal arkadaşım yine gel. Yanına senin gibi gülen gözlü, yüreği sevgi dolu insanları alıp yine gel olur mu? Beni fazla bekletme... Çünkü yarın burada olamayabilirim.

BANA GÖRE HAYAL ETMEK EN GÜZEL DUYGUDUR.
BURDA TÜM SEVEN VE SEVİLENLERE SESLENİYORUM
SEVGINİN KIYMETİNİ BİLİNİZ VE ASLAA! ALDATMAYINIZ. BEN HER SEYE BOYNUMU EYERİM AMA ALDATMAYA ASLAA. TEKRAR SÖYLUYORUM AŞIK OLANLAR SAKIN ALDATMAYA YÖNELMEYİN! CÜNKÜ SONRADAN COK PİŞMAN OLACAKSINIZ AMA O ZAMAN DA İŞ İŞTEN GEÇMİŞ OLACAK.

           ELVEDA DERKEN SANA

“Bu sana son yazışım...” diye başlayan bir mektup var şu an karşımda. “Bu sana son sözüm” dermiş gibi bakan. Simsiyah harflerle kirletilmiş, bembeyaz bir sayfa. Neresinden bakılsa acı, hangi satırından başlansa hüzün, hangi kelimesi okunsa güvensizlik.

Oysa ki benim; batan güneşin ardından sarıldığım, tepeden aşağı inerken, çakıl taşlarıyla birlikte yuvarlandığımda düşündüğüm biri var…

“Bu sana son yazışım…” bir ayrılığın ilanı gibi, ölünün üzerine son kürektoprak, gözdeki son damla, son kez el sallamak gibi…

Oysa ki benim; Kışın soğuğunda, dalgaların kayaları dövdüğü anlarda, fırtınalarda savrulurken sığındığım biri var…

“Bu sana son yazışım...” düşündüklerinin, hissettiklerinin ve yaşadıklarının benim için zerre kadar önemi yok demek değilse ne bu? Sen istediğini söyle, senin söylediklerinin hiç bir anlamı yok demek değilse ne bu?

Oysa ki benim; derinlerde soluksuz kaldığımda ve nefesimin bana ait olmadığını sandığımda, sonsuz gibi görünen karanlığın ortasında, umudumun tükendiği anlarda düşündüğüm biri var…

“Bu sana son yazışım…” diye başlayan ve sana hiç inanmadım, sana hiç güvenmedim diye devam eden satırlar bunlar. Üstelik inanmam ve güvenmem için yaptığın her şey boşa kürek çekmek, yetersiz, yersiz ve saçma çabalardan başka hiçbir şey değil
bunlar.

Oysa ki benim; burnumda yağmur kokusu varken, bulutlar hızla akıp geçerken, ve çocuklar ağladığında, perdeler uçuştuğunda düşündüğüm biri var…

“Bu sana son yazışım…” ben bunları hak ettmedim… Ama sen herşeye müstehaksın, üzülmelisin, kırılmalısın, parçalanmalısın, yok olup gitmelisin… Senin söylediklerinden daha değerli başkalarının ne dediği, senden daha değerli bakalarının ne düşündüğü demek bu.

Oysa ki benim; elimi uzattığımda ve saatin her çalışında, yanımdayken özlediğim ve uzaklaşınca her an düşündüğüm biri var…

“Bu sana son yazışım…” Açıkca dilediğini yap, ben istediğim kadar daha yanındayım. Kendimi hazır hissedince girdiğim gibi çıkacağım hayatından demek bu?

Oysa ki; Aklımın kıyısında dolaşan ve dilimin ucundayken yanarcasına düşündüğüm,
deniz gözlerinde dolaşırken yemyeşil ormanlarda yok olup gittiğim biri var…

Tek kişilik dünyamda ölçülü adımlarla yürüyorum. Boşver dim ve ben artık kendi MaSaL ıma dönüyorum. Sana geliyorum. Aylardan Nisan, sabahın erken saatleri ve bahar....

Sen gittin.. Bir zifiri karanlık, bir zından yalnızlığı, ağır bir boşluk bıraktın geride. Gittin ve dönmeyeceksin bir daha. Haklısın gidişinde, bu aşkı bitirmekte haklısın. Tek söz söyleyemedim. Yüzüne bakamadım. Karşında ağlamadım. Eridim, tükendim, bittim. Sonsuzlukta bir insan nasıl olur.. sesi soluğu nasıl duyulur?

Elveda aşkım.. Elveda sevgilim. Sen kendini hiç böyle gereksiz, böyle değersiz, böyle yapayalnız hissettin mi? Ayrılık ölüm kadar acı ve soğuk.Aynalara bakıyorum. Aynada gördüğüm ben değilim. Gözlerim cehennem ateşi.. dudaklarım mühürlenmiş. Ellerim titriyor. Yüreğim kızgın demirlerle dağlandı. Yokluğunun bedeli çok ağır sevgilim.

Sevinçlerim, hayallerim, umutlarım, renkli dünyam elveda.. Elveda yaşamak.. Yaşamın anlamı elveda. Kimse farkında değil yokluğunun. Sensiz ne hallerde olduğumu kimse bilmiyor. Anlamıyor yitip giden bir aşkın kederini.

Düne kadar en yücesini yaşadım mutluluğun, ayaklarımın altından kayıp gidiyordu toprak, denizlerin ovaların üstünde uçuyordum. Güneş kadar yakındı bana aşk. Güneş kadar sıcak ve parlak. Bıraktın birdenbire, kanatlarım kesildi. Hızla çakıldım yere, boşluğun içindeyim, şimdi hiçbir şeyim.Oysa dünyanın en zenginiydim. Bütün çiçekler bizim için açardı, bizim için ballanırdı meyveler, ekinler bizim için bereketli, sular bizim için çağlardı. Şimdi toz duman içinde kızgın bir çöldeyim. Yönümü yolumu şaşırdım. Sam rüzgarlarına bıraktım gövdemi, sürüklenmekteyim.

Sen bensiz nasılsın, bilmiyorum. Rahat mısın, mutlu musun, bu kadar çabuk beni unutur musun?.. Nasıl birden mazi olursun?

Düne kadar gözlerinden aşkı içtiğim, dudaklarında yüreğimi erittiğim, uğruna bıçaklar çekip dünyaya meydan okuduğum ey sevgili nerdesin? Kimlesin?.. kimlerlesin?.. Kimlerle oynaşır gönül eğlersin? Ben burada, terk edip gittiğin yerdeyim.

Elveda aşkım.. Elveda birtanem.. Elveda sevgilim! Elveda sana..

ÖZLEM ÜZERİNE BİR MEKTUP

Sevgilim;

Sen gideli kaç saat oldu ? Kaç gün geçti, kaç hafta..? Saymadım.. Bana yüzyıllar geçmiş gibi geliyor. Son anda sen giderken gözlerinin buğusunu bıraktın.. Şimdi sis içinde bütün dünya. Çiçekler gözyaşlarımı içti, sen 0nları kırağı sanırsın, çiy sanırsın.. oysa hepsi benim gözyaşlarımla ıslak..

Sevgilim özlüyorum seni.. Bir balta indirildi, içimden bir ağaç köküyle devrildi. Gözlerimden akan yaştan belli değil mi, içim kanıyor. Özlem bir bulut gibi sarıyor beni, kuşatıyor . Seni sevmek bir sonsuzluk gibi büyüyor içimde. Haftanın her gününe, geçen her saate senin adını verdim. Senin adınla başlıyor mevsimler, yıllar sen varsan içinde, geçerli...

Özlem bir yağmur gibi yağıyor üstüme. Damlalar yüreğime vuruyor. Gecenin karanlığında bir başınayım.Uykularım bölük pörçük. Bütün rüyalarımda sen.. gözlerim kapanır kapanmaz gözlerin yaklaşıyor. Sonra bir rüzgar alıp seni, benden uzaklara götürüyor.

Geceler boyu sabahlayıp uğruna, boşluğa düştüğüm sevdiğim, bir tanem, gözbebeğim.. Yüreğimden mühürlendim sana.. Şiirler havalanıyor kuşlar gibi, şarkılar ağlıyor yokluğuna.. Sevgilim hayatı sende buldum ben, tükenirsem sen tüketirsin beni.

Yoksun, gittin, tek başına koydun... Bu nasıl bir özlemdir, kendi gövdem ateşten bir gömlek.. yanıyorum..Yetti artık, yetiş n'olur dayanamıyorum.

 Bir tek melekler şahitti gözlerimize!...geceye!…neden yalan zamana esir olmuştum sende?...biliyorum bir avuç mutluluktu, seni bana getiren sadece!...acıtır ya kader!...gün gelir soracaksın belki de; “seni bana ne getirdi” diye!

Bütün aşklar ayrılıkla bitmek zorundamı?

Herşey Nekadarda farklı başlamıştı sonunun buralara geleceğini hiç düşünememiştik. ama demekki bizim aşkımız dünyanın sonuymuş bunu öğrettiler bana.
sonu olmayan bir aşk... bunu geçte olsa, pahalıyada mal olsa öğrettiler.

Sanki günah keçisi oldum sevdiğim saydığım tüm insanlar karşıma çıktı.
meğer sevmek ne zormuş ne kadar suçmuş. hatada bende suçlarda bende senden beni affetmeni dileyecek yüzüm yok. herkese karşı tek suçlu benim. Senin ve herkesin keseceği cezaya razıyım.

ben herşeyi sineye çekerdim bağrıma taş basardım ama BAL GÖZLÜMÜN üzülmesine dayanamazdımki, 0na kıyamazdımki.
Bu aşkın sonu er yada geç 0nu üzecekti buna dayanamazdımki.

çok uzun yazmak isterdim yazacak çok şey var aslında, ama neyi değiştirirki?
Keşke beni hiç tanimasaydin. keşke hiç sevmeseydin. keşke hiç olmasaydım.
seni çok sevdim, ama sen neolur sevme beni, ne olur unut beni.
ben herşeyin kötüsüne, sen herşeyin en iyisine layıksın.
bana yaşattığın güzellikler için sonsuz teşekkürler Ömrüm.

o içimi eriten gülüşün yüzünden hiç eksik olmasın
aklımı başımdan alan BAL GÖZLERİN hep gülsün
"Ömrüm dediğim" ömrün, mutlulukla geçsin.
her mevsimin bahar, keşke dediklerin senin olsun

Allaha emanet ol "BAL GÖZLÜM". Hoşçakal............

17 Kasım;
Planların alt üst olacağı, düşüncelerin hayallerin yıkılacağı gün.. O gün hüsamettin eve gelir. Eve gelmeden 10 dakika önce Ayşe ile telefonda görüşmüştü. Herşey yolunda sevdiği 0nu seviyor ve bekliyor herşey istediği gibi olmaya başlamıştı. Ama o akşam hüsamettinin evinde herkesin gözlerini yaşartan bir olay olur. Hüsamettinin kızı daha adını bile söylemekte güçlük çekerken o akşam söyleyeceği hüsamettinin bütün hayallerini yıkacaktı..
-- Üf ya ben ölmek istiyorum babam annemle beni sevmiyor.........
Evet dili dönmüyordu belki yemek bile isteyemiyordu ama o akşam söylediği bu cümleevdeki herkesi gözyaşına boğmuştu. Hüsamettin düşünmeye başladı. Acaba doğrumuydu.. Doğru diyordu seviyordu ama çocukların günahı neydi ki?
Birden geçmişi gözünün önünde canlandı. Çocuğunun doğduğunda yaşadığı o büyük sevinci hatırladı. İşten eve geldiğinde çocuğunun baba deyip kollarına koşarken tüm yorgunluğunu nasıl unuttuğunu hatırladı. Ya ayşe... 0ndan bir haber bekliyordu. Artık bir yol çizmesini istiyordu. Gerçi ayşe çocuklarına bu kötülüğü yapmasını istemiyordu ama oda çok seviyordu.. Yapacak birşey kalmamıştı göz yaşları içinde Ayşeyi aradı..
Ayşe Alo dedi. Fakat hüsamettin ses veremedi. Konuşamadı.. Kelimeler boğazına düğümlendi. Telefonu kapatıp iyice rahatlayana kadar ağladı. Ayşe demişti. Ben 0nlara elimden gelenin en iyisini yapar iyi bir anne olurum ama gerçek annesinin verdiğini veremem. İyi düşün hüsamettin. Herkes üzüleceğine biz ikimiz üzülürüz. Hem böylesi daha iyi olur. Evet buydu sevgi. Buydu İncitmeden sevmek. Buydu Bencillik yapmadan sevmek.
O gece sabaha kadar uyumadı hüsamettin. Yalnız kaldığını düşündü bir an. O anda aslında uyumayan iki kişi daha vardı. Biri hüsamettinin yan odasında. Biride uzakta.
Uykusuz gecenin ardından zor ve kötü geçecek bir günün ilk ışıkları camdan odanın içine süzüldü. O geceki üçüncü paketin son sigarasını yaktı ve çocuklarına bakıp dışarı çıktı. kararını vermişti. Ama bir türlü netleştiremiyordu. Akşama kadar normal geçen bir gün. O gün ilk kez saat 21:05 te görüştüler telefonda. Hüsamettin söylemek istiyordu ama söyleyemiyordu. Ayşe ise o gün hüsamettindeki durgunluktan anlamıştı aslında.
A- Sıkma kendini hüsamettin sevdiğini biliyorum sende sevdiğimi bil. Ama yapmak zorunda olduğun birşey varsa 0nuda yapmak için bekleme. çünkü benimde çok canım yandı. Artık birşeyler yapalım. Seninle olmayı seninle bir ömür geçirmeyi yaşamaktan daha fazla istiyorum. Buna emin ol.
H- Ayşe seni seviyorum ben.
Sürekli ayşe diyor ama bir türlü devamını getiremiyordu. Bir ara ayşe;
- Hüsamettin söyle. Hadi ne olur. Üzülmeyeceğim bak söz.
Bunları söylerken iki taraftada gözyaşı sel oldu adeta. Artık ikiside ağlarken birbirlerinin seslerini duyuyordu. Hüsamettin ayşeye sordu;
H- Ayşe söylemek istediğin birşey varmı. Söyle son olsun. Ne derdin son lafında.
A- Hüsamettin Allah seni mutlu etsin çocuklarınla....
Bir ara hüsamettin ayşeden ' Gel yine ellerimi tut, Bi zmutlu oluruz herşey unutulur' demesini bekledi ama acaba öyle deseydi ne değişirdi. Bunun cevabı o gece verilemeyecekti.
H- Yapma ayşe..
Ağlamak değildi adeta çığlık atılıyordu. Ama Ayşe ben ağlamıyorum ne olur şimd birden.. Kelimeler düğümleniyordu ağzında. Aslında sen üzülme bak ben ağlamıyorum demek istiyordu ama Ayşe yalan konuşmayı pek beceremiyordu.
Saat 23:37 olmuştu.. İkiside ağlamaktan harap olmuşlardı. Hüsamettin bir ara herşeyi unutup söylemek zorunda olduğu lafı ağzından zorlayarakta olsa çıkardı.
H- Ayşe artık yollarımızı ayırmalıyız. Ben çok denedim. Herşey yoluna girmişti ama. Çocuklar belimi büktü ayşe.
Ağlamaktan zar zor konuşan;
A- Tamam hüsamettin kendine çok iyi bak. Ne olursa olsun seni çok sevdim. Hep seveceğimde.Sen doğru olanı yapıyorsun. Sadece kendimizi değil çocuklarını düşünmelisin. 0nlar daha önemli.
H- Of ya keşke bu dakikada bu saniye kalbim dursa. Allahım ben ne yapıyorum. Ayşe seni seviyorum can. Ne olur affet. Sen beni anlarsın. Ne olur affet ayşe.
A- Üzülme hüsamettinim. üzülme canım. Zaten olacaktı. Biz zorladık ama buraya adarmış.
H- Ayşe ne olur kendine iyi bak. Ağlama ne olur. Eğer ağlarsan ben öleyim.
A- Deme öyle. Ağlamam. Sende ağlama. Mutlu olman için hep dua edeceğim. Sende ağlama hüsamettin.
H- Yine ayşe. Yine ilk önce sen kapat. Son bir söz ve kapat. Ama kapattığında ağlama olurmu.
A- Seni ölene kadar seveceğim hüsamettin........
Saat 23:42. Ayşe telefonu kapattıktan sonra dakikalarca telefon kulağında sanki kapanmamış gibi
' Ayşe gitme dur ayşe bende seni seviyorum ne olur bekle' diye haykırdı ama Ayşe o dakikalarda çok harap bir halde kendini toparlamaya çalışıyordu.
Bu satırlarda açıklanamayacak kadar çok seviyorlardı. Hatta yazılanlar yaşadıkları iyi veya kötü olaylarım sadece kısa bir özetiydi ama gerçek olan birşey varsa oda artık bitmişti.
O gece ağlayarak yattığı yerde sızıp kaldı hüsamettin. Sabah kalktığında camda ki güneş sanki 0nun üstüne değilde başka yerelere veriyordu ışığını. Evden çıkarken eşine bu akşam eve erken geleceğim ve seninle konuşacağım haberin olsun der.
Eşi yine korkamaya başlar. Bu kez ayrılık korkusu içten içe sarmıştı 0nuda. O akşam eşi ile konuşur. Artık herşey değişti. Ben çocuklarım için sevdiğimede sevenimede kıydım. Oda bunu isterdi zaten. O çok iyi biriydi. Neyse Ayrılmayacağız merak etme ama sana karşı değişmem için zamana ihtiyacım olacak. Sende yuvanın kavgasını yaptın sanada kızamıyorum artık. Ama biz kaybettik. Kazanan yok bu aşkta..
O an hüsamettin eşi sevincinden ağlamaya başladı ve hüsamettine sarılmak için harakete geçti. Hüsamettin 0nu geri çevirdi ve zaman dedi.
Yaklaşık 120 gün geçmişti aradan. Bu zaman içinde hüsamettin ayşenin istemeyerekte olsa belki hayırlı olur diye ailesininde isteği üzerine bir kişi ile sözlendiğini duymuştu. Aslında nişanlanmıştıda. Fakat Hala hüsamettini seviyordu ve sevildiğinide biliyordu. Bu 0nu mutlu ediyordu aslında.
AYŞE:
Saygı duyduğu iyiliğine güvendiği bir insandı nişanlısı. Aklında hala hüsamettin olsada alışmalıydı 0nsuzluğa. bir süre psikolojik tedavi gördükten sonra hüsamettine söz verdiği gibi ağlamayı bırakmıştıda. Ama çoğu zaman tutamadı sözünü. Hüsamettin ile tanıştığı 11 şubat akşam nişanı yapıldı. Bu sadce bir rastlantıydı. Şimdiler mutlu olmak için ve mutlu etmek için çalışıyor ve düğününü bekliyor.
HÜSAMETTİN:
Bir süre evden uzak kaldı. Eve döndüğünde çocukları ve ailesi 0nu tekrar aralarında görmenin sevincini yaşadı. Hala odaları ayrı ama aynı evde ve çocuklarının başında. Ayşenin nişan olayını öğrendikten sonra üzülür ama 11 şubata denk gelmesine belki o günü sadece nişan günüm diye hatırlarda üzülmez diye sevinir. Hala seviyor. Hemde unutmayı hiç düşünmeden. Hem ayşeyi düşünüyor, Hem kalbinin artık aksadığını ve ölümün yakın olduğunu düşünüyor......


               S O N . . . . . 

Bu vedadan sonra artık planlar değişir. Bundan sonraki konuşmaları hep ayrıldıktan sonra nasıl bir yol çizecekleri ve Ayşenin ailesinin nasıl bir tepki vereceğidir.
H- Alo nasılsın hayatım.
A- İyi canım sen..
H- Ev ile ilgili bir kaç işim var 0nlara bakıyorum iş çok yani boş vakit yok artık..
A- Peki..Bu arada ben aileme hala beraber olduğumuzu ve senin durumunu açayımmı?

H- Sen bilirsin canım ama çok çekiniyorum. Çünkü çok farklıyız ailenin vereceği tepkide doğal olarak büyük olacak. Üstelik bu tepki karşısında seninde nasıl bir yol çizeceğin önemli. Yani tekrar üzülmeni tekrar ağlamanı istemiyorum.. Ailen ile benim aramada bir seçim yap demiyorum ama biliyosun işte.

A- Bak canım. Ailem ile diyaloglarımı biliyosun. Hele abim arkadaşım gibidir. 0nu üzmektense ölmeyi tercih ederim bunuda biliyorsun. Ama beni anlayacaklardır. Çocuk değlim. Verdiğim kararın nelere mahal vereceğini tahmin edebiliyorum. Ama tepkileri kalıcı ve sert olursa şuna emin ol gerekirse aileme bile sırt çeviririm. Bunu yapmak söylemekten daha zor ama yaparım can...

H- Bu şekilde konuşma bitanem.. Ailen üzülmesini istemem. 0nların vereceği tepki çok önemli. Üstelik beni boşanma işlemimden sonra sadece ben olacağım. Çünkü ailem beni bu konuda dışladılar. Yani ayrılmamı istemiyorlar. ayrıldığımda sana yada hanene getirebileceğim bir büyüğüm olmayacak. Sadece ben. Bunların hepsini göğüslememiz zor olacak. Ben alabileceğim en sert tepkiye hazırım. Biliyosunki ben her zaman olumsuz sonuçları düşünüp kendimi 0na göre hazırlarım. Ama bu ters tepki düşündüğümün üstünde olacak buna eminim.

A- Yalnız olmayacaksın canım. Beraber olacağız. Ne olursa olsun.

H- Bundan şüphem yok. Ama ailene ters cevap veremem hakkımda yok. Sonuçta kurulu düzenlerini ve hayallerini yıkan adam olarak karşılarında olacağım.

A- Bakalım can. Hele bir sen kendini hazır hisset. Sonrasında olacaklara dayanacak gücüm var. Gücüm sensin benim.

H- Tamam bitanem...Hadi görüşürüz..
İkiside ailelerini hiçe sayacaklardı. Aslında işlerinin çok zor olacağının farkındaydılar. Ama sevgileri her zorluğu yenecek güçteydi..

Bunlar konuşulurken hüsamettin o an ramazan ayı içinde olduklarından dolayı eşine konuyu iyice açmış fakat boşanma işlemeleri için ramazan sonunu bekleyeceğini söylemiştir. Eşi perişandır. Çünkü artık boşanalım diye söylemiyor birde gün veriyor ve o ana kadarda sadece gündüzleri eve geleceğini söylüyor. Yapacak çok şey vardı. Ama sanki tükenmişti zamanı. Ama hüsamettinin eşi hiçte bu işin peşini bırakacak gibi değildi. Gerekirse Ayşe ile konuşur bu işin sonunu tatlıya bağlar. Ama beklemeliydi. En azından bir süre daha..
Ayşe, Hüsamettinin ramazan sonuna bekleyelim demesine biraz şaşırmıştır. Çünkü sanki ayrılmaya niyeti yok gibi düşünür. Bu yüzden kendi içinde birçok düşünce geçer ve bütün bu düşünceler 0nu biraz daha yıpratır..Artık dayanamayacak hal alır durumu. Hüsamettini arar ve;
A- Hüsamettin seninle konuşmak istiyorum müsaitmisin?
H- Evet Ayşe. Hayırdır.
A- Şu an ne yapıyorsun..
H- Burdaki evi eşime bırakacağım 0nun işlemleri ile uğraşıyorum. Elektrik,su vs. 0nları halletmeye çalışıyorum. Eee malum ben artık buralarda kalmam.
A- Hüsamettin bugün eşin aradı...
H- Ne........Nasıl....
Yaklaşım 4-5 dk sonra;
H- Ayşe eminmisin 0nun olduğuna.
A- Evet konuştuk.
H- Nasıl ya. Ne konuştunuz. Hem nasıl arar nasıl yapar bunu. Yanlış bir şey söyledimi ayşe. Tersledimi seni.
A- Hayır. Gayet nazikti. Ama söyledikleri beni çok üzdü. O yüzden seninle konuşmak istedim.
H- Ne dedi sana ayşe. Neden üzdü seni.
A- Yuvamı yıkma dedi. Ben bir şekilde 0na katlanırım 0nunda gönlünü yaparım sonuçta arada çocuklar var. Kendiside ilerde pişman olacak ama bunu şimdi ne sen nede o anlayamaz. Ne olur sen aradan çık. Sen yine mutlu olursun bir yuva kurabilirsin. Ama ben.. Çocuklarım var 0nalra bu yaşta böyle bir sıkıntı çektirmek istemiyorum dedi. Hüsamettin seni seviyorum ama doğru olanı bu. Eşini boşama ne olursun. Ömrüm boyunca içimde bir sıkıntı olmasını istemessin değil mi?
H- Ne yani sen olmayınca ben boşanmayacakmıymışım. Sadece kendi yazdığı senaryo. Ama sen 0nu tanımıyorsun. O yüzden konuştukları sana dokunaklı gelmiştir. Hadi hepsi bir yana sen gerçekten bunları düşünerekmi konuşuyorsun. Ne demek ayşe bırakma aileni. Ben seni istiyorum..
A- Çocuklarında yarın bir gün babasını yanında isteyecek, annesini yanında isteyecek. Ben ne kadar iyi olmaya çalışsamda öz anne gibi olmam mümkünmü canım. Bırak gömelim içimize herşeyi. Olmamış gibi davranamayız ama belki toparlanabiliriz. Bırakma aileni.
H- Ayşe sen şimdi iyi değilsin. Seni daha sonra arayacağım. Ne olur şu düşünceyi içinden sil. Rahat ol. Senin hiçbir suçun yok. Tamamen benimle eşim arasındaki olan sorun eşimin kendi sorunudur.
A- Yuva yıkan kadın olucam bunu kaldırırım ama sen mutlu olursan yanımda olursan. Sana yuvanı yıkma diyorum ama ayrılalım diyemiyorum. Ne olur daha sonra ara şimdi iyi değilim.
H- Peki canım. Ne olur sıkma canını. Bu kötü günleri ilerde hatırlamayacaksın bile. İstesende hatırlamana müsade etmeyeceğim. Mutlu olacağız. Sen benim tarafımı sorun olarak görme. Önemli olan senin ailenin tepkisi. Ben herkesden ayrı geleceğim dediysem çocuklarım hariç. 0nlarda olacak biliyosun. O sebeple senin ailenin tepkisi daha önemli benim için.
A- Peki.. Şimdilik kapatalım. Tamam aşkım.
H- Tamam. Hadi kendini üzme.

Bu konuşmadanda görüldüğü gibi ayşe hem ayrılalım hemde ayrılmayalım. Yani hep ikilemde kalmıştır. Bunun suçu aslında tamamen hüsamettindedir. Ama ayşe sevdiğine suç yüklemek istemez.

Çünkü kendinden çok 0nu düşünür. Bir türlü kafasından silemediği ise hüsamettinin eşinin ağlayarak konuşması ve söylediği sözler. Ne yapmalıydı.

Sevmek aslında neydi. Sevdiği için herşeyden vazgeçmekmi? Yoksa yakınlarının mutluluğu için kendi mutluluğundan vazgeçmekmi? Aslında ikiside sevgi adına yapılacak fedakarlıklardı. Ama her iki fedakarlıkta sonucunda ya kendisine, yada sevdiğinin ailesine zarar verecekti.
Aslında kararını çoktan vermişti. Hüsamettin ayrılacak kendisi ise ne pahasına olursa olsun 0nunla evlenecek hatta gerekirse gelinlik bile giymemeyi göze alacak ve 0nun çocuklarına anne olacaktı. Ne büyük fedakarlık, Ne büyük sevgi.. Ama madalyonun öbür yüzü bir türlü rahatlamasına izin vermez.
Hüsamettin bütün işlemlerini yapmış artık ramazan ayının çıkmasını bekler. Hatta eşi ile uzun uzun konuşur ve çocukların durumları kendisinin durumu ile ilgili bir anlaşmaya bile varırlar. Fakat eşi her fırsatta ayrılmak istemediğini ne pahasına olursa olsun kendisini mutlu etmek için elinden geleni yapıp geçmişi unutturacağını söyler. Aslında hüsamettin içinde kolay değildir. İçinde beliren acıma duygusu eşine karşı olan sevgisinin tamamen bittiğinin işaretidir. Bunu bilmektedir. Ama yinede başka bir yanlış yapmamak için 40 kez düşünüp birkez yapması gerektiğini biliyordur. Herşey normal de Öyle bir olay vardırki hüsametinin yaşayacağı o olay herşeyi değiştirecektir.
Hüsamettin, Ayşe ile konuşarak bir süre aramayacağını bu sürenin içinde kendisinde sakin kafa ile düşünmesini söyler. Çünkü ben kararımı verdim ama senin yanlış birşey yapıp ailene ters düşmeden önce herşeyi ince bir elekten geçirmeni istiyorum. Sonrasında seni benden ölüm bile ayıramaz aşkım der. Ama bu söylediği 17 kasım akşamı değişecektir.

DEVAM EDECEK..........

Ayşe konuyu kimseye açamaz. Çünkü düştüğü durum çok kötüdür. Sadece annesi ve ablası ile paylaşmıştır hüsamettin ile olan arkadaşlığını. Sonunun hüsran olacağını nerden bilebilirlerdiki. Aslında annesi ayşeyi uyarmıştı. Bu şekilde arkadaşlıklarda mutlaka sorun çıkar iyi araştır kızım diye. Ama ayşe o kadar sevmiş ve inanmıştıki bunları belki kırk sene göremezdi.
Artık Ayşe için kötü günler başlamıştı. Artık kime güvenebilirdi. Kime seviyorum diyebilirdi. Bir gün kendini toparlayıp hüsamettine bir mail çeker. Ağır itamlar, sert çıkışlar ama her satırında hala sevgi olan sözler...
Hüsamettin maile cevap verir. Zaten konuşmayı hala 0nunla olmayı istiyordur. Ve yine konuşurlar. Bu kez isimleriyle hitap ederek ve yüzlerini görmedenkonuşurlar acı versede..Ayşe içindeki zehiri akıtmak için bir yol ararken yine düşmüştür gönlünün 0nu götürdüğü çukura.
Hüsamettin Konuyu açar. Herşeyi anlatır. Eşi ile anlaşamadığını zaten ayrılacağını ama çocuklar için bir süre sabrettiğini ve artık sabrı kalmadığını söyler. Ayşe;
- Hayır ayrılmaacaksın. Ben seni affediyorum. Ailenle ol. 0nları üzme. Eşinle konuştuğum gün çocuğunu sesini duydum . hala kulaklarımda.(ağlamaya başlar)
H- Yapma ne olur.
Aslında söyleyecek pek fazla bir cümle yoktur hüsamettin için o yüzden susar. Özür dilemekten ve sevdiğini söylemekten başka birşey diyemez. Ama her ne olursa olsun eşinden ayrılacağını bunun kendisi ile alakası olmadığını söyler. Aralarındaki sorun o kadar çok büyürki. Sonunda Ayşe bir arkadaşı ile konuşur.
A- F. Hüsamettin ile konuş. Yuvasını dağıtmasın. Bizim aramızda geçenler beni yaktı ailesini yakmasın.
Arkadaşı: Merak etme sen ben konuşurum. Ama neden bana daha önce söylemedin. Hiç olmazsa kim olduğunu ne olduğu öğrenirdik.
A- Bilmiyorum. Şu an bilmekte istemiyorum düşünmekte. Tek bildiğim 0nu hala sevdiğim. Ama bir yuva yıkılmasına sebebiyet vermek istemiyorum.
Hüsamettin ile ayşenin arkadaşı arasında geçen konuşma tehditlere kadar çıkar. Hüsamettin o sıralar ayrılmak istediği için ve ayşe ile beraber olmayacağını anladığı için daha uzaklara gitmek için plan yapar. Ve daha öncede planlamış olduğu bir işi memleketinde yapmaya karar verir. Memleketine gider ve Ayşenin arkadaşı ile orda konuşur. İş tehditlere girince ailesinin huzuru bozulmasın diye mecbur tekrar ailesinin yanına gelir. Nihayetinde Ayşenin kötü halini gören arkadaşı hüsamettine o artık seni sevmiyor ve 0nu tehdit etme yoksa karşında bizi bulursun lafına karşılık veremiyor. Çünkü o ayşeyi hiç tehdit etmemişti. Olay artık başka bir boyuta girmişti. Herşey bitmeliydi. Başka bir yolda yoktu zaten.
Bu tartışmalardan sonra Ayşe bir daha konuşmama kararı alsada inanılmaz bir şekilde yine bu düşüncelerinden vazgeçeceklerdir. Her gün en azından belki konuşur umuduyla msn ye giren hüsamettin bir gün istediğine kavuşur. Ayşe çok özlemiştir. Konuşma teklifini kabul eder. Hemen kamerasını açmasını ister hüsamettinden. Yüreği yerinden fırlayacak gibidir. Evet hala seviyordu. Her şeye rağmen hala özlemişti. İçindeki kin ve nefret 0nu görünce birden dinmişti sanki.İkiside ağlamaklı gözlerle konuşurlar. Hüsamettin neden telefona eşinin baktığını bir bir anlatır.
H- Sen o gece Keşke evli olsaydın boşanmış olsaydında böyle bir işe girmeseydin ben yine seninle olurum lafını edince. Artık ikinizde öğrenmelisiniz. Ve ne olacaksa bundan sonra olmalı diye düşündüm.
A-Peki beni hiç düşünmedin mi. Ne hale düştüm biliyormusun. Herkes bana acırmış gibi bakıyor. O kadar etkilendimki durup durduk yerde ağlamalarım yüzünden artık dışarı çıkamaz oldum.
H- Seni çok iyi anlıyorum ayşe. Biliyosun ki. İkimizde birşeyler arıyorduk. Bulduk ben seni buldum. Arkadaşlığını kaybetmeyeyeyim derken Sevgilim oldun. Çok sevdim ve hala seviyorum. Üstelik her aykırı halime rağmen. Sen sevmiyormusun..
A-...........
Evet seviyorum. Ama bu neyi değiştirir sen evlisin.
H- Evet ama eğer hala düşüncelerin aynı ise ve gerçekten seviyorsan bana zaman ver ben senin yanına geldiğimde böyle olmayacağım. Emin ol seni mutlu etmek için elimden geleni yapacağım.
A- Hüsamettin gelebilirmisin. Çok özledim seni.
Bu kez ayşe aslında yapmaması gereken bir karar vermiştir. Yeniden. Yine buluşacaklardı. Bu kez sadece konuşucaklardı. Ama iki seven insan ne konuşabilirki aşktan başka..
Hüsamettin ayşenin arkadaşı ile arasında geçen diyalogdan sonra bir intihar mektubu yazar ve 0nu ceketinin cebinden ayırmaz. Çünkü eğerki başına birşey gelirse ayşe ile olan ilişkisini bilen ailesi dikkatleri 0nun üstüne çekecekti. Bunu düşündüğü için eğer başıma birşey gelirse beni intihar etti bilsinler ve ayşeme zarar gelmesin diye bu kısa mektubu yazıp cebine koydu.
Hafta sonunu iple çeker ikiside. Tabi bu arada hafta sonuna kadar yine sık sık telefonda konuşur ve yine küllenmeye yüz tutmuş sevda bir anda alevlenir. Bu kez alev daha büyüktür. Yaklaşanı yakacak kadar. İlk olarakta hüsamettinin ailesini yakacaktır.
Yaklaşık 40 gün yüz yüze görüşememiş olmaları dahada çok arttırır heyecanlarını. Ayşe bu kez yalan söylemiştir. Bir kız arkadaşına gideceğim diye çıkmıştır evden. Hüsamettin dediği yerde 0nu bekler. Ayşe geldiğinde ise sanki parkta hiçkimse yok sadece ayşe varmışcasına Yanına doğru yürür. Mesafe daraldıkça yüzlerindeki tebessüm daha belirgin hale gelir. Çok özlemişlerdi. Ayşe her zamanki gibi sarılmıştı. Sarılınca verdiği o derin nefesle Sanki içindeki bütün zehride parktaki ağaçlara akmıştı.
H- Saçların hala aynı güzellikte kokuyor.
A- Seninde ellerin yine çok sıcak.
H- Zayıflamışsın. Hastamısın
A- Biraz rahatsızım. Boşver.Beraberiz ya
H- Hep benim yüzümden. Ne olur ne olur can kızma bana. Çok sevdim seni. Şimdi çok demek bile az geliyor sana olan sevgime...
Yeşilköyde geçer yine günleri. Ama bu kez deniz kenarı değil kapalı bir alan tercih edilmişti. İçecekler gelir.Özlem sözleri biter artık. Ciddiyet başlar.
A- Hiçmi düşünmedin beni. duygularımın hiçmi önemi yoktu senin için.
Hüsamettin bu sözden sonra başını eğer
H- Ayşe anlatamıyorum. Belki şuanki ruh halim belki sevgimin büyüklüğü ama anlatamıyorum. Oysa gelirken o kadar güzeldiki. Konuşacağım söyleyeceğim her cevap vardı aklımda. Şimdi hepsi gitti. Silindi sanki.
Kısa bir sessizlikten sonra Ayşenin gözyaşlarını silerek
H- Sen bilirmisin ayşe bilmezsin ama. İnsanın canı gibi sevdiğinin yanında elini tutamadan başını yere eğerek konuşması ne kadar acı. Biliyorum ben bundan fazlasını hakettim. Hatta ölümü bile. Ama insan sever can. Ne durumda olursa olsun insanların en zayıf kaldığı nokta.
A- İnsanların en zayıf kaldığı nokta. Eve çok iyi anlıyorum bu sözün ne anlama geldiğini.
Ayşe sevdiğinin başını kadırır ve elini tutarak gözünden akan yaşlarla benim olmayacağını bilsemde hep içimde yaşatacağım seni. Hep seveceğim. İnan kendimi biraz toparladıktan sonra birşey kalmaz. Yine eskisi gibi olurum inşallah. Ama sen ailenden ayrılma 0nlara kötülük yapma.
Hüsamettin eşi ile ilgili hiçbir halinin kendisi ile alakalı olmadığına 0nu inandırır.
H- Biz zaten uzun süredir ayrı gibiydik. Ayrılmayı birçok kez açtık. Ama çocuklar biliyosun. Çiçek gibidir. Biraz büyüsün istedik. Yani sen olsanda olmasanda zaten bu ilişki son bulacak. Ve son bulduğunda Yanımda seni görmek istiyorum. Seni seviyorum ayşe..
O gün geçer. Hüsamettin ayşeyi evine yolcularken her şey düzelecek biz yine bir olacağız. Seni seviyorum.
A- Bende seni seviyorum. Hakkım olmasada..

DEVAM EDECEK.......

Hüsamettin karar vermişti. Öyle birşey söylemeliydiki Ayşe 0ndan ayrılmalı ve buna mecbur olduğu için yapmalıydı. Aslında buda kötü bir karardı. Ama evli olduğu için ayrılmak zorundaydı.

H- Ayşe seninle bu günlerde çok tartışıyoruz. Ben bu durumdan sıkılmaya başladım.

A- Nasıl yani. Ne demek iitiyorsun hüsamettin. Gayet normal bir şekilde gidiyoruz. Aramızda ufak tefek sorunlar olsada aşabiliyoruz değil mi? Hem sana ne oldu sen birden değiştin. Ters bir durum mu var?

H- Evet ama bunu telefonda konuşmak istemiyorum. Bu hafta sonu konuşuruz olurmu?

A- Hayır şimdi. Bir sıkıntın varsa paylaşmalısın. Hadi

H- Israr etme ne olur. Sonra dedim.

A- Peki

Bu görüşmeden sonra Ayşe acaba bir hatamı yaptım diye düşünür. Aklına gelen birşey olunca acaba benim yüzümden mi. Ama bu kadar değişilmezki. Hep kendinde arar ama...

Hafta sonu yine buluşup yeşilköydeki mekanlarına giderler. Ayşe bir ara soracak olur. Ama ikiside o kadar değişmişlerdir ki o an. O anın sihrini bozmamak için birşey sormaz. İkiside birbirinden bekler konunun açılmasını. Ama ancak ayrılık saati yaklaşınca açabilirler.

Hüsamettin söylemek istediğinin inanılması zor bir durum olduğunu der. ve ekler. Aslında seninle bir problemim yok. Benim sorunum işimle. Ben Birçok iş yerinin muhasebe işleri ile uğraşıyorum. Ama bu senin bildiğin cinsten br muhasebe değil. Aslında bir mafyanın yanında olduğunu ve asla ayrılamayacağını anlatmak istiyor. Ama dedimya kendisi bile pek inanamaz. Aslında yaptığı işte biraz vardır maraz. Ama kuralları bu kadar ağır olan bir yer değildi.

Yaptığı iş gereği çok şey bildiğini ve ayrılmasına izin vermediklerini anlatır. bu işin içinde olduğu sürecede evlilik olamayacağını açıklar. Ayşe şaşırmıştır. Bugüne kadar nasıl anlamadı. Halbuki o kadar çok açık vermiştiki. Sık sık gelen iş telefonları. Ve iş yerinde ki rahat tavırları. Bunu anlamalıydı. Acaba bunu anlayamayacak kadar çokmu güvendim diye düşündü ayşe bir ara.
Evet çok güvenmişti. Bu güven ve bu sevgi ilede hüsamettinin ne iş yaptığı aslında önemli değildi. Önemli olan sevgiydi ayşe için.
A- Olsun hüsamettin her zman aynı olmaz ya. Elbet bir çıkar yolu vardır. Hem sen bilirsin ne yapabileceğini. Ben şuan pek sağlıklı düşünemem çünkü çok şaşkınım kusura bakma. Ama sonu ne kadar kötü olursa olsun seninle olmak isterim. Ölümse ölüm..
Bu laf hüsamettini çok etkilemiştir. Ölümse ölüm demişti. Seninle ölümlerin en kötüsüne varım demişti. Yeterki sen ol demişti.
H- Hayır ayşe. Bu işin ucu sadece bana dokunmaz. Hatta belkide bana hiç dokunmaz. Ama ya çevremdekiler. En yakınlarım.
A- Nasıl yani ailenedemi....
H- Evet çünkü bulunduğum iş ortamımdan ayrılmam söz konusu olamaz. Buna izin vermezler. Ben seninle bu ortamdada bulunmak istemem. Sonuçta benim her zaman tehlikelerle dolu bir hayatım olacak. Buna katlanamassın. Ve ben bunu senden isteyemem..
A- Sen nasıl konuşuyorsun hüsamettin. Şimdi daha çok yanındayım. İnan kimseye zarar gelmesini bende istemem. Ama yanında olmalıyım. Ne olur beni sensiz bırakma.
H- Ne olur ayşe bunu daha fazla uzatmayalım. Zaten bu durumda bile her zaman sorun yaşıyoruz. Anlaşabilmemize imkan yok. Ama biz hala bu işi uzatıyoruz.
A- Peki anlaşıldı. Sen bunu kafanda kurmuşsun bile. Sen vilirsin ama ben seni her zaman seveceğim
H- Yapma böyle. Bende seni seviyorum ama ne olur benide anla.

A- Ne olur sus bugün çok fazla geldi bu yaşadıklarımız. Ne olur. Zamanımız zaten daraldı.

H- Offff. Peki
Arılık saati gelir. Sanki bir daha görüşmeyecek gibi sıkı sıkı sarılırlar. Ayşeyi arabaya bindikten sonra hüsamettin gözden kaybolana kadar arkasına bakar. Hüsamettinde araba gözden kaybolana dek 0na bakar. Artık sondur ya. Sevidiğinin yüzünü son kez görüyorya.. O an çok acıdır. Hüsamettin gözyaşlarını çevresindeki insanlardan gizlemeye çalışsada arabaya binene kadar insanların şaşkın bakışlarından kurtulamaz.
Aslında hüsamettinin işi ile anlattıkları doğrudur. İhalelerde yasal olmayan bir çok işe adı karışmıştır. Ama bir şekilde sıyrılmış ve kendini bulunduğu işte daha az tehlikesi olan bir yere atmıştır. Tek sorun. Bulunduğu ortamdaki hiç kimsenin 0nun evlenmesi yada birliktelik kurmasına engel değildi.
Yine telefonlaşırlar. Her telefonda ağlaşırlar. İki hafta bu şekilde gider ve artık buluşmaya kara vermişlerdir bile. Konuşmalıydılar.

H- Acaba elimi uzatsam gelirmi benimle uzaklara

A- Acaba güneşin doğmadığı havanın hiç aydınlanmadığı yerlere çağırsa gidermiyim 0nunla..Evet giderim
İkiside bunalrı düşünmüş ve o an olan bir olay düşüncelerini bir birlerine açmalarını gerektirmiş. Birbirlerine ne düşündüklerini söyleyince sadece derin bir sessizlik. Sonrasında kayaların üstünde dalgaların sesini dinlemeye dalmışlardır. Bir ara ayşe kafasını hüsamettinin göğsüne dayar ve ağlamaya başlar. Gözyaşlarını göstermek istemeyen hüsamettin adeta ağladığım belli olmasın diye derin bir nefes bile almaz. Bu sessizliği tek bozan dalgaların sesiydi belkide. Çünkü hava kararmış sadece ikisi kalmıştı sahilde. Bir ara Ayşe;

A- Keşke evli olsaydın boşanmış olsaydın. ben yine seninle olurdum. Ama bu iş anlattğın kadarıyla çok kötü. Beraber olmamıza izin yok. Gerçi ben seninle her şekilde razıyım ya Sen... Belki cesaret edemiyorsun belkide gerçekten başkalarına zarar gelmesinden korkuyorsun.
Evet Hüsamettin duyacağını duymuştu. Evli olsaydın boşanmış olsaydın istedikten sonra yine gelirdim demişti. Nitekim ayrılırlar. Hüsamettin O gece eve gitmez. Direkt ofisine gider ve orda sabahlar. Eve geldiğinde ise biraz sarhoş ama yaptığını bilmektedir. O saatlerde ayşenin 0na mesaj yollayacağını bildiği için telefonunu eşinin yanına bırakır ve unutumuş gibi yapıp odasına geçer. Aslında orda bekleyecektir. Ama alkol ve sigara 0nu o kadar uyuşturmuşturki olduğu yerde sızar kalır. 1 Saat sonra eşinin odasına şiddetle girmesiyle irkilir.
Hayırdır bu ne hal ne oldu.
Eşi- Benimle ayrılmak istemenin sebebi hani bir başkası değildi. Oysa ben sadece anlaşamadığımız için ayrılmak istediğin için elimden gelen herşeyi yapıyorum gözünde iyi olmak için. Neden söylemeden bir başkası olduğunuda beni üzdün bu kadar.
H- Ne oldu ya nerden çıkardı bunları.
Eşi- Al telefouna bak. Aşkın mesaj yollamış.
Hüsamettin eşinede bir planla bunu duyurmuştur. Artık ayrılmak için eşiyle konuştuğunda ağlayıp sızlamayacak belkide hemen kabul bile edecekti. Ama ya ayşe.. Hüsamettin eşi mesaj gelir gelmez ayşeyi arar.
Eşi- Alo kimle görüşüyorum. (Ağlamaklı ses tonuyla)
A- Siz kimsiniz..
Eşi- O mesaj yolladığın kişinin eşiyim. Her ne kadar anlaşamasakta belki ayrılcak olsakta 0nun eşi çocukalrının annesiyim.
Ayşe şaşırmıştır. Buda nesi. Söyleyecek bir kelime yoktur artık. Zaten ne söyleyebilirdiki. Ah hüsamettin bana neden bu yaptından başka..
Hüsamettin o gün aramak ister ayşeyi ama ayşe hiçbir telefona cevap vermez. çünkü o kadar kötü olomuşturki. İş yerinde ağlayarak tüm dikkatleri üzerine çekmiş kimsede anlam verememiştir bu haline.

DEVAM EDECEK.